ഞാനൊരു പാവം പാലാക്കാരന്‍

പിറന്നാൾ

>> Monday, January 2, 2023

അങ്ങനെ നീണ്ട 48 വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ഈ മനോഹരമായ ഭൂമിയിൽ പിറന്നു വീണിട്ട്. ഇത്രയും നാളുകൾ ജീവിക്കാൻ സാധിച്ചത് വലിയ ഭാഗ്യമായി കരുതുന്നു. ഇനിയുള്ള ഓരോ ദിവസവും ബോണസായി കരുതേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ സംതൃപ്തി മാത്രം. ഒരു ആവറേജ് അല്ലെങ്കിൽ ബിലോ ആവറേജ് ആയിരുന്ന, വളർച്ചയിലും വിവേകത്തിലും അല്പം ലേറ്റ് ആയിരുന്ന ഞാൻ ഇന്ന് എന്റെ നേട്ടങ്ങളിലും കോട്ടങ്ങളിലും എല്ലാം ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോട് കൂടി കടന്നു പോകുന്നു. 

ഇന്നിപ്പോൾ ഈ പാതിരാത്രിയിൽ ഒറ്റക്കിരുന്നു പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ സംതൃപ്തിയും സന്തോഷവും മാത്രം. എനിക്ക് ശരിയെന്നുതോന്നുന്നത്, സന്തോഷം തരുന്നത്, ആരെയും ദ്രോഹിക്കാൻ ഉദ്ദേശമില്ലാത്തത് ഒക്കെ ചെയ്തുകൊണ്ട്, ഉള്ളതുകൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെട്ടു ജീവിക്കുന്നു. 

ലോകത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ഒരുപക്ഷെ ഇന്നത്തെ സാഹചര്യങ്ങൾ വെച്ച് നോക്കിയാൽ ഒട്ടും സെക്യൂർ അല്ലാത്ത, ഒത്തിരി നേട്ടങ്ങളും സേവിങ്‌സും ഇല്ലാത്ത, ലഭിച്ച അവസരങ്ങൾ നന്നായി ഉപയോഗപ്പെടുത്താതെ പരാജിതനായ ഒരാളാണ് ഞാൻ. പലരുടെയും കണ്ണിൽ കഴിവുകളും അവസരങ്ങളും ഉപയോഗപ്പെടുത്താതെ ഒഴുകിപോയവൻ ആണ് ഞാൻ. അത്രക്കൊന്നും ഞാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നാണ് തോന്നുന്നത്, ഒരു പക്ഷെ എന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ പറയുന്നതാവാം.

ഞാൻ ഒരു പരാജിതൻ എങ്കിൽ,  എന്റെ പരാജയങ്ങൾക്ക് ഉത്തരവാദി ഞാൻ മാത്രമാണ്, എന്റെ കഴിവുകേടുകൾ തന്നെയാണ്. ഭാഗ്യത്തിനേയോ, ദൈവത്തിനെയോ, കാർന്നോന്മാരെയോ ഒന്നും പഴിചാരാതെ എന്റെ പരാജയങ്ങൾക്ക് ഞാൻ മാത്രമാണ് ഉത്തരവാദി എന്ന് ഞാൻ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു. 

പക്ഷെ ഈ പരാജയങ്ങൾ ഒന്നും പരാജയം അല്ലെന്നും, എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒത്തിരി  വിജയങ്ങൾ എനിക്കുണ്ടെന്നും ഉള്ള ചിന്തകൾ ആയിരിക്കാം എന്നെ സന്തോഷത്തോടുകൂടി മുന്നോട്ടു നയിക്കുന്നത്. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ സ്വയം വിജയങ്ങൾ കണ്ടെത്താതെ പരാജിതനായി ആർക്കും മുന്നോട്ടു പോവാൻ ആവില്ലല്ലോ. 

കാലത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കിൽ, വിലപ്പെട്ടത് എന്ന് കരുതിയിരുന്നത്തിൽ പലതും പതുക്കെ കൊഴിഞ്ഞുപോവുകയോ അല്ലെങ്കിൽ അകലുകയോ ചെയ്തു. ഭാര്യയും കുട്ടികളും ഇന്നിപ്പോൾ ജീവനും സ്വന്തവും എന്ന് കരുതി ജീവിക്കുന്നു. കുട്ടികളൊക്കെ പറക്കമുറ്റുമ്പോൾ അവരുടെ വഴികളിൽ തിരിഞ്ഞു പോകും, പോകണമല്ലോ...അമ്മയുടെ കൂടെ പഴയ കുട്ടിയായി ഒന്നുകൂടി കിടക്കണം, വയസ്സനും പക്വതയുള്ളവനും ആയപ്പോൾ എവിടെയോ അത് പോയി. പിന്നെ അല്പം സ്വാർത്ഥതയോടുകൂടി ആഗ്രഹിക്കുന്നു..... മരണം വരെ ഭാര്യ കൂടെയുണ്ടാവണം. 

പ്രാഞ്ചിയേട്ടനിൽ ഫ്രാൻസിസ് അസ്സീസി പറയുന്നപോലെ, ജീവിതമെന്നത് നമ്മൾ കാണുന്ന പോലെ ഒന്നുമല്ലല്ലോ. എന്നോട് സ്നേഹമുണ്ട് എന്ന് ഞാൻ വിചാരിക്കുന്ന കുറച്ചധികം ആളുകൾ.... കുടുംബം, സ്വന്തം, ബന്ധം, കൂട്ടുകാർ എന്ന് തുടങ്ങി പെട്ടെന്ന് പരിചയപ്പെടുന്നവർ വരെ എന്നോട് സ്നേഹത്തോടും ഇഷ്ടത്തോടും കൂടി പെരുമാറുമ്പോൾ എന്റെ ജീവിതം സഫലമായി എന്ന് കരുതുന്നു. 

ഒരു നല്ല മനുഷ്യനായി ആരെങ്കിലും എന്നെ കരുതുന്നു എങ്കിൽ അതായിരിക്കും എന്റെ നേട്ടം. സമ്പത്തോ കരിയറോ സ്ഥാനമാനങ്ങളോ ആയിരുന്നു എന്റെ നോട്ടമെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ ഞാൻ വേറൊരാളായേനെ എന്ന് തോന്നുന്നു. നഷ്ടമെന്നു ഇന്നും തോന്നുന്നത് ഒരു കായികതാരം ആയില്ല എന്നുമാത്രം ആണ്. 

മക്കളിലൂടെ എങ്കിലും അത് സഫലമാകുമോ എന്നറിയില്ല, എങ്കിലും വളരെ സംതൃപ്തനായി  ഞാൻ മുന്നോട്ടു പോവട്ടെ. ആരെയെങ്കിലും ഞാൻ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അവരോടു ആത്മാർഥമായി ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. എന്തെങ്കിലും പിണക്കമോ പ്രയാസമോ എന്നോട് ഉള്ളവർ പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ അവരെ വിളിച്ചു സംസാരിക്കാം, നേരിട്ട് കാണാം (പണം മാത്രം ചോദിക്കരുത്). ഒരു മനുഷ്യനെന്ന നിലയിൽ എനിക്കും പരിഭവങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ട്, പക്ഷെ അതെല്ലാം ഒരു മഞ്ഞുകണം പോലെ അലിഞ്ഞില്ലാതാവുന്നതു തന്നെ.  

ഇനി ബാക്കിയുള്ള കാലം മനസ്സിൽ നന്മയും സ്നേഹവും ആയി പോകാം. എല്ലാവരോടും ഒത്തിരി ഒത്തിരി നന്ദിയോടും സ്നേഹത്തോടും കൂടെ.....

സിനോജ് സിറിയക് 


0 comments:


Jaalakam

ജാലകം

About This Blog

Lorem Ipsum

  © Blogger templates Inspiration by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP