ഞരമ്പ്
>> Sunday, December 3, 2023
മരുഭൂമിയിലെ കൂട്ടുകാരുടെ ഒരു ഒത്തുചേരൽ. കലാപരിപാടികൾ, പാചകം, സമ്മാനദാനം, കളികൾ അങ്ങനെ നിരവധി കലാപരിപാടികൾ.
എന്തിനോ വേണ്ടി തിളക്കുന്ന സാമ്പാർ പോലെ തലങ്ങും വിലങ്ങും ഓടി നടന്നു. മര്യാദക്ക് നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ വെറുതെ നിയന്ത്രിച്ചു കുളമാക്കുന്ന കല്യാണവീട്ടിലെ അമ്മാവനെ പോലെ ഞാൻ തേരാപാരാ നടന്നു വെറുപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, എന്നെക്കൊണ്ടാവുന്ന പോലെ. അവസാനം ബാർബിക്യൂ നടക്കുന്ന സ്ഥലത്തുനിന്നു അവർ എണീപ്പിച്ചു വിട്ടപ്പോൾ ഇനി എവിടെപ്പോയി അലമ്പുണ്ടാക്കും എന്ന വ്യഥയുമായി കറങ്ങി നടന്നപ്പോൾ അതാ അവിടെ ഒരു മൂലക്ക് കുറച്ചു ആരോഗ്യദൃഢഗാത്രരായ ചെറുപ്പക്കാരെപോലെ ഇരിക്കുന്ന മധ്യവയസ്കരും ( അവരുമായി ചെറിയ പരിചയം മാത്രം), കൂടെ നല്ല സുന്ദരിമാരായ മൂന്നാലു തരുണീമണികളും (എന്റെ പ്രായം ഏകദേശം അൻപതാകാറായി, പോരാത്തതിന് നേർത്ത ഇരുട്ടും).
നേരെ അങ്ങോട്ട് വെച്ചു പിടിപ്പിച്ചു, അവർ നല്ല രസമായി എന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചു ചിരിച്ചു കളിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്. പോരാത്തതിന് എന്റെ കൂട്ടത്തിൽ വന്ന സതീർത്യന് പിള്ളേച്ചൻ വരെ അവിടെ അവരുടെകൂടെ പിള്ളകളിച്ചു നിൽക്കുന്നു. എനിക്ക് അതത്ര പിടിച്ചില്ല. എന്താ നിങ്ങൾ ഇങ്ങനെ മാറി നിൽക്കുന്നത്? അവിടെ ഭക്ഷണം ഒക്കെ തീരാറായി, വേഗന് ചെന്ന് കഴിക്കൂ കുട്ടികളെ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ഞാൻ കാരണവരായി.
ഈ മരപ്പാഴിനെ എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം ഏന് വിചാരിച്ചായിരിക്കും, അതിലെ ഒരാൾ പതുക്കെ എന്നെ പൊക്കിയടിച്ചു. അതിൽ ഒന്ന് രണ്ടുപേർ എന്റെ കഥകൾ വായിച്ചുണ്ട്. ഇദ്ദേഹം വലിയ എഴുത്തുകാരൻ ആണ്, ഭയങ്കര രസമാണ് സാറിന്റെ എഴുത്ത്, നമ്മളൊക്കെ ഒറ്റ ഇരുപ്പിൽ വായിച്ചു തീർക്കും എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവർ അങ്ങ് പുകഴ്ത്തി. എനിക്കങ്ങു നാണം വന്നു, ഇതൊക്കെയെന്ത് എന്ന ഭാവത്തിൽ ഞാൻ നമ്രശിരസ്കനായി നിന്നു. പ്രോത്സാഹനം കൂടിയപ്പോൾ ആ കൂട്ടത്തിലെ സുന്ദരിയായ ഒരു ജുവതി, കഴിഞ്ഞ ദിവസം കണ്ട ഏതോ ഹിന്ദി സിനിമയിൽ എഴുത്തുകാരെ കുറിച്ച് പറയുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു. ആ വാക്ക് പറയാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ സത്യത്തിൽ വെറും പോഴന്മാരാണ് എഴുത്തുകാർ എന്നാണ് അവർ ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്ന് മനസ്സിലായി. നമ്രത ശിരോസ്കർ ആയിരുന്ന എന്റെ ശിരോഭാഗം ചെറുതായി ഒടിഞ്ഞു.
പിള്ളേച്ചൻ പക്ഷെ വിട്ടില്ല, ആ വാക്ക് പറഞ്ഞേ പറ്റൂ എന്ന് വാശി. ഇയാൾ ഉള്ള ആത്മവിശ്വാസം കൂടി കളഞ്ഞേ അടങ്ങൂ എന്നു മനസ്സിൽ ശപിച്ചു നിന്നപ്പോൾ എന്റെ കഥയുടെ ആരാധകനായിരുന്നു ഒരാൾ ഓരോ കഥയുടെ രസമുള്ള ഭാഗങ്ങൾ പറയാൻ തുടങ്ങി. എത്രയോ നല്ല കഥകൾ എഴുതിയ ഒരാളാണ് ഞാൻ, എന്നിട്ടും എന്റെ കൊച്ചിന്റെ സുനയിൽ ഉറുമ്പു കടിച്ച കഥയാണ് അവൻ പറയുന്നത്. മനുഷ്യന്റെ തൊലിയുരിയുന്ന കാര്യങ്ങൾ തന്നെയാണല്ലോ കർത്താവെ ഇന്ന് വരുന്നത്.ഭാഗ്യത്തിന് കൂട്ടത്തിൽ ഒരാൾ, എഴുത്തുകാർ വലിയ മനുഷ്യരാണ്, അനുഭവ സമ്പത്തും ക്രിയേറ്റിവിറ്റിയും ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലേ എഴുതാൻ പറ്റൂ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ചെറുതായി വീണ്ടും ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ശരിക്കും പുള്ളി അനുഭവസമ്പത്ത് എന്നുദ്ദേശിച്ചതു ഉറുമ്പു കടിച്ച കാര്യമാണോ ആവോ? പക്ഷെ പിള്ളേച്ചൻ വിട്ടില്ല, ആ സിനിമയിൽ കണ്ട സ്വഭാവരീതി എന്താണ് എന്ന് പറയാതെ വിടില്ല എന്ന ഭാവം.
എന്തോ എന്നോട് സഹതാപം തോന്നിയിട്ടാവണം മറ്റൊരാൾ പറഞ്ഞു, എനിക്ക് ലിങ്ക് അയച്ചു തരണം, എല്ലാവരും രസമുള്ള എഴുത്ത് എന്നോകെ പറയുമ്പോൾ ഒന്ന് നോക്കണമല്ലോ. കൂടാതെ പത്മരാജൻ ഭരതൻ ഇവർ ഒക്കെ നല്ല എഴുത്തുകാരായിരുന്നു എന്നും എത്ര മനോഹരം ആയിരുന്നു അവരുടെ കഥകൾ എന്നൊക്കെയായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിവരണം. പിള്ളേച്ചൻ വിടുമോ? അവരൊക്കെ നല്ല കഥകളെ ഒരാവശ്യവും ഇല്ലാതെ സിനിമയിൽ ഞരമ്പ് സീനുകളും കാണിച്ചു വൾഗർ ആക്കിയവരാണ്. ഞരമ്പുകളാണ് കഥയെഴുത്തുകാർ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അടിച്ചു കീറുകയാണ്.
അധികം കുളമാകുന്നതിനു മുമ്പ് പോയേക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചു വീണ്ടും ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നിടത്തു ചെന്ന് അവിടെ മര്യാദക്ക് വിളമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഇക്കയെ മാറ്റി അവിടെ നിന്ന് ഒരു ചിക്കൻ വിളമ്പുമ്പോൾ ഒരെണ്ണം അകത്തോട്ടും എന്ന രീതിയിൽ കേറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ആണ് നമ്മുടെ ജുവതികൾ കഴിക്കാനായി എത്തിയത്. അതിലൊരു സുന്ദരി എന്നെക്കണ്ടപ്പോൾ നല്ല ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. "ആ കൊള്ളാല്ലോ ...ഞരമ്പ് ഇവിടെ വിളമ്പാനും എത്തിയോ" എന്ന്.
ഞാൻ എന്റെ രണ്ടു സൈഡിലും വിളമ്പാൻ നിന്നവരെ ദയനീയമായി ഒന്ന് നോക്കി. ഒരു പ്രത്യേക അവജ്ഞയോടെ അവർ രണ്ടുപേരും ഓരോ അടി മാറിനിന്നു. ഞാൻ ഒരു ചെറിയ തളർച്ചയോടെ നിലത്തേക്കിരുന്നു.
0 comments:
Post a Comment